Reizen door Ecuador Part I: Cuenca en Banos

Onze welverdiende vakantie begon met het afscheid nemen van de Galapagos en vooral ook Jose. Het was een beetje dubbel. Aan de ene kant had ik natuurlijk heel veel zin in de reis door Ecuador van drie weken, maar aan de andere kant was ik toch wel heel gehecht geraakt aan het eiland en al haar gebruiken. Op zaterdag, de dag voor vertrek, zijn we vertrokken richting Puerto om nog even van de zeeleeuwtjes te genieten. Op de Hacienda hadden we al afscheid genomen van Jose en Carlos. Na nog een biertje op het strand was het tijd om te gaan slapen. Op zondag 11:00 vertrokken we vervolgens naar het vaste land van Ecuador.We vlogen op Guayaquil, een enorme zaken- en industriestad met weinig bezienswaardigheden. Daarom vervolgden we onze reis zo snel mogelijk richting het zuiden van de Ecuadoriaanse Andes; Cuenca. 'Zo snel mogelijk' was zeker gelukt aangezien we om 14:00 landden en om 15:00 al in de bus zaten. De busreis duurde ongeveer zes uur en ging dwars door achtereenvolgens het vlakke kustgebied, de Andes en daarin het National Park Cajas, dat er al uitzag om een bezoekje aan te brengen. Die avond hebben we weinig meer gedaan, het was tenslotte al best laat. Nog even gegeten, en natuurlijk meteen Nederlanders tegen gekomen.

De volgende dag was het tijd om het stadje eens te gaan verkennen. Het was een prachtig stadje! Overal grote oude koloniale gebouwen en kerken en een heerlijk sfeertje. Het centrale park met een kathedraal en nog een grote kerk was de uitvalsbasis om de stad te gaan bekijken, ons hostel zat hier vlakbij. Na alle kerken en andere gebouwen, zijn we het voetbalstadion nog even gaan bezoeken. Het was natuurlijk gewoon open, en de kippen liepen gewoon over de tribune. Het was ook een soort hangplek voor allerlei mensen. Het stadion wordt in dit stadje dus niet alleen gebruikt voor voetbal, maar heeft nog veel meer functies! Cuenca is echt een plaatsje waar je geweest moet zijn, als je in Ecuador komt. Bovendien was het nog super goedkoop ook!

Op dinsdag zijn we naar Cajas national park gegaan, dat we vanuit de bus al een beetje gezien hadden. We hadden ontdekt dat je niet per se met een georganiseerde dagtour hoefde, maar dat je ook gewoon de bus kon pakken naar de ingang van het park, wat natuurlijk veel goedkoper was... Daarom zaten we al vroeg in de bus richting Guayaquil om bij de ingang van het park afgezet te worden na ongeveer een uur. Dit ging prima! De ingang was, zoals tot nu toe overal in Ecuador, prima georganiseerd met iemand die uitlegt hoe je kunt lopen en die je naam opschrijft. Het park was prachtig! Echt zoals je je de Andes voorstelt. Hoge steile bergen met overal kleine meertjes en weinig echte begroeiing. Wanneer er dan bomen stonden, was het ook heel dicht begroeid zoals een oerwoud. Na een uurtje of vijf rondwandelen, was het tijd voor een welverdiend biertje terug in Cuenca. De terugweg hebben we niet met de bus gedaan, maar we kregen een lift van heel aardige mensen uit Quito, die ook op vakantie waren.

Woensdag was een reisdag. Van het mooie Cuenca gingen we naar het noordelijker gelegen Banos, de stad van de extreme sporten. De reis was lang en we hadden een bus die in elk boerengat stopte om de bus vol te krijgen. Het was wel een mooie busreis, dwars door de Andes. In Banos aangekomen gingen we meteen op zoek naar het Hostel dat door de Lonely Planet was aangeraden, en dat was inderdaad een superplekje. 's Avonds hebben we de kroegen nog even ontdekt wat een geweldige stapavond opleverde!

Op donderdag zijn we vanwege deze kroegentocht wat later opgestaan. Na een ontbijtje gingen we opzoek naar een fietsenverhuur omdat je de weg langs de Canyon helemaal naar beneden kon mountainbiken. Dat was inderdaad een goed idee! De weg ging langs heel veel watervallen, waarvan de laatste wel het mooist was. Wat komt dat water toch met een geweld naar beneden! Terug konden we met de bus, waardoor we alleen naar beneden hoefden te fietsen. 's Avonds hebben we nog een filmpje gekeken in het hostel.

Naast de extreme sporten die je in Banos kunt doen, zijn er ook hotsprings. Die wilden we eens gaan bezoeken op vrijdag. Geen succes deze keer. Alles was gesloten vanwege de uitbarstende vulkaan, acht kilometer van het stadje. We hadden al wel wat gehoord over deze vulkaan en we wisten dat hij aan het uitbarsten was. Vanaf een punt in het stadje konden we hem zien. Heel apart dat je een berg ziet waar rook uit komt, dat het wat stoffig is overal en af en toe wat geluiden hoort vanuit die kant en dat niemand zich zorgen maakt! Wel heel gaaf om te zien! 's Avonds zijn we nog een terug gegaan naar dit plekje om lava te spotten, maar dat was net iets teveel gevraagd.

Op zaterdag zijn we 's Ochtends gaan raften. Dit had bijna iedereen gedaan die we hadden gesproken die in Banos was geweest, dus dat wilden wij ook wel eens proberen! Met twee Colombianen gingen we de boot in. De instructies waren streng en er moest van te voren veel geoefend worden om alle comando's onder controle te krijgen en iemand uit het water te kunnen trekken. Dat bleek ook wel nodig want bij de eerste golf viel Daan meteen overboord en werd flink meegesleurd. Gelukkig was onze begeleider er snel bij en kon hem uit het water trekken. Het was echt super gaaf om te doen! De rivier was op sommige stukjes heel wild, wat natuurlijk alleen maar leuk was. Na de almuerzo werd het tijd om de bus in te stappen richting Quito. Hier moesten we heen om spullen te droppen en Jos te halen zodat we zondag naar de Jungle konden. Het was leuk om weer in Quito te zijn! Back home!

Op zondag gaan we dus naar Lago Agrio om maandagochtend vanuit daar onze jungle tour te starten. Ik ben heel beniewd, en heb er vooral ook heel veel zin in!!

Jos, pinguïns, dolfijnen en andere beestjes!

Het is inmiddels wel weer een poosje geleden dat er iets op dit blog is gezet! Ik ga verder waar ik was gebleven, maar dat is wel een weekje of vier, waarin veel is gebeurd. Veel avonturen, verhalen en foto’s dus.

Na het uitzwaaien van mijn ouders op zondag 11 november, begonnen de laatste weken van de stage hier. Middenin was het toch even wat minder. Je begint jezelf te vervelen op zo’n eiland waar je altijd dezelfde mensen en dezelfde gewoonten hebt. Nadat papa en mama geweest waren beseften we alle drie hoe verwent we eigenlijk waren. Niet eens even de moeite nemen om te gaan snorkelen in het stadje, want het water is zo koud! Vreselijk. Toen onze vriend Jos uit Quito/Utrecht die volgende week kwam, zijn we dan ook echt opnieuw begonnen met genieten en ontdekken. Met Jos hebben we echt een geweldige tijd gehad. We zijn op een heerlijk relaxed tempo een aantal highlights van het eiland afgegaan met als toppunt het bezoek aan Puerto Chino, zoals je op de foto kunt zien. Dankzij Jos zijn we nu ook vrienden met een ander barretje. Het barretje van Don I (of Donnie). Een ander hoogtepunt was hét festival van San Cristobal op zaterdag avond, waar onze nieuwe amigo het al de hele week over had. Een jaarlijks festijn met onder andere een optreden van de beste saxofonist van Ecuador! Tja, dat konden we natuurlijk niet missen. Het was weer heerlijk kneuterig. Eigenlijk was het gewoon ontzettend slecht, maar omdat iedereen er was wel ontzettend gezellig! 

Die twee weken daarop hebben we ons eigenlijk pas echt gerealiseerd dat het project toch ook wel een keer af moet! Hard werken dus. Voor zover dat op de Galapagos toegestaan is. Het resultaat was wel dat we alle drie ons project zo goed als klaar hadden vlak voor de trip die we zouden gaan maken naar de andere eilanden. Een aantal kleine dingen moet nog gebeuren, maar dat gaat in de laatste week wel lukken, was de gedachte.

Op vrijdag 30 november was het dan toch echt tijd voor een welverdiende vakantie! Het werd wel eens tijd om de andere eilanden te bezoeken, waar we zoveel verhalen over hadden gehoord. In tien dagen gingen we Santa Cruz en Isabela bezoeken waarin we ook nog tijd hadden om een dagtrip te doen naar een kleiner eiland. De vrijdagochtend boot was geboekt, en samen met Malo en Marit (twee Duitse vrijwilligers), scheurden we over het water richting Puerto Ayora (Santa Cruz). De taxi was gelukkig op tijd deze keer, zodat we tranquilo richting de haven konden. De bootrit was best heftig, maar iedereen overleefde het zonder het ontbijt via een of andere manier in de boot neer te leggen. Toen we waren aangekomen op Santa Cruz, het eiland dat ik al kende omdat ik met papa en mama daar was geweest, zijn we eerst even rustig koffie gaan drinken om de maagomkerende boottocht uit het lijf te spoelen. Daarna zijn we ingecheckt bij Hostel Elizabeth. Een geweldig plekje, en nog goedkoop ook! Omdat de boot al om zeven uur ’s ochtends vertrok waren we al om een uur of twaalf helemaal gesetteld. Er was dus tijd voor een highlight! Met mij als gids zijn we naar het strand ‘Tortuga bay’ gegaan. Waar alle iguana’s zitten. Het strand lag er nog net zo mooi bij als de vorige keer. Even zwemmen, daarna het barretje uitproberen waar een bordje hing met ‘caiprinha 2x5’. Het was een goed barretje! Stamkroeg op Santa Cruz gevonden!

Op zaterdag zijn we ook op tijd opgestaan om de hooglanden van het eiland te bezoeken. Met een taxi zijn we naar Santa Rosa gegaan, waar de schildpaddenboerderij dichtbij was. Malo chico en Marit waren vandaag ook weer mee. Na een heel eind gelopen te hebben kwamen we op een andere plek terecht als gids Mulder verwachtte, maar na wat zoeken liep het gelukkig goed af. De schildpadjes waren natuurlijk weer geweldig. Dit is echt het beste en mooiste schildpaddenreservaat die je gemakkelijk kunt bereiken op de Galapagos. De lavatunnel, die naast het reservaat ligt, zit precies op de weg richting Los Gemelos (de grote gaten in de grond, waar ik ook met mijn ouders ben geweest). Hier zijn we mooi doorheen gelopen waarop we met liften en taxi’s heel snel bij het volgende hoogtepunt waren. Ook deze lagen er nog steeds leuk bij. Met de bus konden we terug naar Puerto Ayora, om te gaan chillen bij Las Grietas. Even een zwembroek, handdoek en biertje halen, en op naar de springrots! Hier hebben we heerlijk gezwommen en gesprongen van de rotsen. Na een klein dutje, was het ’s avonds tijd voor een heerlijke marienda en de stamkroeg!

Op zondag zijn we met z’n drieën een  dagtour naar het eiland Floreana gaan doen. Dit eiland staat bekend om zijn kleurrijke marine iguana’s en piraat grotten. Het werd een heerlijke ‘hobbel’ dag, zoals wij die noemen, waarbij iedereen de hele dag achter een gids aanhobbelt en precies doet zoals hij zegt. Het was ongeveer twee uur varen. Tijdens het varen hadden we al veel geluk! Ten eerste zagen we heel veel roggen die opsprongen uit het water. Geen idee waarom ze het doen, maar het ziet er vrij stom uit. Een beetje zoals je een pannenkoek omdraait… Maar ten tweede hadden we al vrij snel dolfijnen rond de boot! Dit was echt geweldig! Ze speelden met de boot en sprongen helemaal uit het water. Ze waren veel groter als dolfijnen die ik eerder had gezien. Mazzel! Aangekomen op het eiland begonnen we bij de iguana’s, die waren inderdaad weer heel anders dan die op San Cristobal en Santa Cruz. Een beetje rood, groen en zwart door elkaar. Wel heel mooi! Daarna zijn we naar de hooglanden getuft met een vrachtwagentje waarin in de laadbak een soort tribune is gebouwd. Een beetje zo’n soort wagentje van zo’n fout treintje die door veel te toeristische stadjes heen rijdt. In  de hooglanden kwamen we bij een schildpadden breedingcenter. Ach, die kennen we inmiddels wel ;). Daarna kwamen de piraatgrotten, maar dat was ook niet heel spectaculair. Als laatste stond het snorkelen op het programma. Onze mazzel hield hier niet op! Er zaten een aantal pinguins in de rotsen! Volgens de Lonely Planet zitten die hier helemaal niet, maar dat moeten ze toch eens aanpassen! Geweldige beestjes! De Galapagos Pinguins zijn de op een na kleinste pinguïnsoort van de wereld. Het was wel een beetje vreemd om pinguins op de rotsen te zien zitten, terwijl je zelf in het water ligt… Het snorkelen was verder ook prachtig. Heel veel mooi gekleurde vissen en koraal. Toen ik terug op de boot wilde komen, moest ik toch even wachten vanwege een baby dolfijn die de trap versperde. Wat een onrealistische wereld!

Op maandag zijn we vertrokken richting het laatste eiland op het programma: Isabela. Volgens alle verhalen die we hebben gehoord was dit het mooiste en meest paradijselijke eiland. Kon het nog mooier dan? De boot ging om twee uur ’s middags, dus na een slow start en een bezoek aan Las Ninfas (een soort meer dat in verbinding staat met de zee in het dorp zelf), vertrokken we. Onderweg natuurlijk nog wat dolfijntjes hier en daar. De aankomst op het eiland was net een droom. We stapten aan wal, waarop we meteen een pinguin en een enorme rog onder de boot zagen doorzwemmen. Nog steeds verbaasd over dit verschijnsel gecombineerd met het strand voor het dorpje wat er best goed uitzag, maakten we voorzichtig de grap dat als we nu nog flamingo’s zagen dat we dan gewoon weer terug op de boot konden stappen. Dit was immers de andere soort waarom Isabela bekend staat. Goed, je raad al wat er toen gebeurde… In de verte vlogen twee knalroze flamingo’s voorbij. We konden lopen naar het hostel waar we veel goede verhalen over hadden gehoord. De eigenaar (Lauro) noemde in elke zin het woord ‘tranquilo’ minstens twee keer. Geeft de sfeer wel aan! De stamkroeg werd ’s avonds meteen gevonden. Een heerlijk strandbarretje waar elke avond een vuurtje wordt gemaakt en alle backpackers zich verzamelen, was de gelukkige!

Dinsdag zijn we met Malo en Marit (die al op zondag naar Isabela waren vertrokken en we weer meetten in het hostel) naar de haven gegaan en een goedkope tour geboekt. De tour ging naar de eilandjes in de baai van de haven. Als eerste gingen we naar een eiland waar je haaien kunt spotten. Onderweg kwamen we nog parende pinguïns en zeeschildpadden tegen. De haaien lagen in een grieta (een soort uitgesneden kanaal door de rotsen heen) te slapen. Het waren heel veel grote haaien. Gelukkig konden we ze makkelijk van de kant zien! Het waren de white tipped reef sharks, die twee meter kunnen worden maar normaal gesproken niet gevaarlijk zijn. Ik denk dat er wel honderd lagen! Het eiland bestond verder uit allemaal kleine scherpe rotsjes met een wit puntje. Heel apart! Na het haaien eiland gingen we naar een snorkelbaaitje. Ik durf er veel geld op de zetten dat dit baaitje het mooiste snorkelplekje van de wereld is! Toen ik er net inging, zag ik een stuk of twaalf schildpadden die op de grond lagen te slapen. Deze gaven echt helemaal niks om wat er om hen heen gebeurde. Als je voorzichtig was, kon je ze zelfs aanraken en voelen. Ze kwamen ook af en toe even luchthappen. Dan kwamen ze echt heel dichtbij. Ik denk dat eentje mij wilde kussen, zo dichtbij kwam ‘ie. Centimeter of tien van mijn hoofd verwijderd. Verder roggen, vissen, koraal, onderwater grietas en noem maar op! Helemaal geweldig! Hierna zijn we naar het flamingo meertje gegaan en hebben we wat van deze dieren gespot. Wat een dag, wat een ervaringen!

Op woensdag zijn we vervolgens die Sierra Negra gaan beklimmen. Een van de vijf vulkanen van het eiland. Isabela is het jongste eiland van allemaal, en de vulkanen zijn allemaal actief. Heel actief! De krater was tien kilometer doorsnee en was in 2005 voor het laatste uitgebarsten. Vanaf de vulkaan hadden we een prachtig uitzicht over het eiland. We hadden wel mazzel dat het vrij helder was die dag. Na achttien kilometer lopen was het tijd voor een dutje in een van de hangmatjes van het hostel.

Die donderdag en vrijdag hebben we lekker niks gedaan. Een beetje op het strand hangen en wat kleine bezienswaardigheden bezoeken in het dorp. Genieten van de zon enzo. Dat willen jullie zeker ook wel in die sneeuw he? Er was nog wel enige stress over het geld, want er was geen manier om cash te krijgen op het hele eiland. Gelukkig was een van de andere vrijwilligers die we weer zouden zien op San Cristobal zo aardig om ons wat te lenen. Heeft ze ons even gered, anders hadden we echt terug gemoeten!

Op zaterdag hebben we de Los Tunelos tour gedaan. Met een bootje gingen we naar een gebiedje met heel veel kleine rotsen in het water. Die rotsen waren meestal kleine tunneltjes (vandaar). Hier zwommen veel schildpadden en waren baby blue footed boobies te vinden. Heel mooi daar! We hebben verderop nog gesnorkeld tussen de haaien en schildpadden. Die haaien waren echt heel groot! Best spannend, maar wel heel gaaf!

Op zondag zijn we weer terug gegaan naar San Cristobal. Omdat we de boot zelf moesten reserveren, ging dit nog bijna fout. Gelukkig kwam het allemaal goed en zijn we weer veilig thuis op ons eilandje aangekomen. Het was een geweldige week met geweldige ervaringen. Nu nog een weekje genieten op ons thuiseiland en daarna drie weken rondreizen op het vaste land. Het plan op dit moment is eerst Cuenca, daarna Banos, met kerst in de jungle, oud en nieuw in Quito en nog een paar dagen aan de kust. Maar plannen zijn er om te wijzigen, dus we gaan het zien! In ieder geval nu al heel veel zin in!

Vaders en moeders op de Galapagos!

Het wordt wel weer eens tijd voor een blogberichtje! Dat is weer even geleden. Er is dan ook genoeg gebeurd deze week om over te schrijven. Papa en mama kwamen namelijk op bezoek van 3 tot 11 november. Ze kwamen dus aan op een zaterdag. Door een klein foutje landden ze op Santa Cruz en niet hier op San Cristobal. Op zaterdagochtend heb ik dus de boot genomen naar Puerto Ayora. Hier begon de stress al! Mijn taxi kwam namelijk niet opdagen. Uiteindelijk kon ik mee met een oude vrouw die vrijwilliger was geweest op Hacienda Tranquila (de buren). Niet echt het persoon waarmee je 2,5 uur op een boot wil zitten, maar ja, ik heb het gelukkig wel gehaald!

De boot vertrok al om 7 uur 's ochtends waardoor ik al om half 10 op het andere eiland was. Hier moest ik even wachten tot de gringo's arriveerde. Het viel me meteen op dat het stadje veel groter was dan op ons eiland en dat er veel meer leven was. Toen vervolgens mijn telefoon ging, bleek dat ik ongeveer naast mijn ouders op de pier zat. Wat waren ze wit!

Na even heerlijk bijkletsen onder het genot van een almuerzo, vertrokken we naar het hotel. Het was een prachtig hotel, alleen bereikbaar met de watertaxi. Het hotel lag aan de zee en af en toe zwommen er wat marine iguana's, zeeleeuwen of roggen voorbij. De blue footed boobies en pelikanen vonden het ook een leuk plekje om te jagen. Genoeg actie dus! Die dag verder niet zoveel meer gedaan. We hebben nog even de omgeving ontdekt en papa en mama waren meteen helemaal onder de indruk door het eiland. Ik ook trouwens! Elk eiland is toch wel echt anders!

Op zondag zijn we naar het Charles Darwin centre gegaan. Hier konden we wat informatie vinden over de eilanden en er was een soort dierentuintje met allerlei schildpadden van verschillende eilanden. Dit was best mooi, maar ik wist dat er een betere was op mijn eilandje. 's Middags zijn we nog naar Las Grietas geweest. Dit was een soort heel diepe Fjord dat aan beide kanten door een hoge rotswand omsloten was. Hier waren veel locals aan het zwemmen en van de rotsen af aan het springen. Geweldig om te zien! 's Avonds zijn we heerlijk gaan eten in het dorpje.

Maandag was het tijd om landschildpadden te gaan spotten. De taxi bracht ons naar El Chato, een soort tortoise farm waar de schildpadden in een natuurlijke omgeving opgroeien en oud worden. Ze bleven natuurlijk niet braaf op de farm. Overal waren schilden te spotten. Tussen de koeien, op de weg, in de berm. Het was echt prachtig daar! Ik had er ook nog niet zoveel gezien en zeker niet in zo'n mooie omgeving. Bovendien waren ze ook heel groot. Dichtbij was vervolgens de lava tunnel, waar we doorheen zijn gelopen. Eigenlijk was het gewoon een hele lange grot. Niet echt heel bijzonder vanbinnen, maar je moet het toch gedaan hebben! We kregen een lift naar Santa Rosa van een taxi met Japanners, die ons even uitgebreid hebben gefilmd. Vanuit hier konden we verder naar het noorden lopen om Los Gemelos te zien. Dit was een ingestorte lavatunnel (gelukkig wisten we dit pas nadat we door die andere zijn heen gelopen) dat eruit zag als een soort grote kom. Een soort krater, maar dan zonder berg er omheen. Vanaf hier was het wel moeilijk om vervoer terug te krijgen, dus hebben we meegelift met een vrachtwagen. Tja, toen begonnen de verhalen over vroeger natuurlijk. Toen ze nog jong waren... 's Avonds weer heerlijk gegeten, en vroeg naar bed want we hadden veel gelopen die dag!

Dinsdag zijn we naar Bahia Tortuga gelopen. Het mooiste strand wat ik ooit gezien heb! Echt niet normaal hoe zacht dat zand was en hoeveel marine iguana's daar zaten! Onbeschrijflijk gewoon! Het snorkelen was geen succes omdat het water heel troebel was (voor Galapagos begrippen dan, het was natuurlijk niet de noordzee). De zin ''s Avonds weer heerlijk gegeten, en vroeg naar bed want we hadden veel gelopen die dag!' kan ik gewoon weer kopiëren en plakken achter deze alinea!

Woensdag was het tijd om naar San Cristobal terug te gaan. De boot ging om 2 uur 's middags. 's Morgens hebben we dus gewoon heel rustig aan gedaan. Koffietje hier, koffietje daar, dan is het zo 2 uur. Vanaf de boot hebben we misschien nog een hele groep dolfijnen gezien, maar dat weten we niet helemaal zeker... Toen we aankwamen zijn we naar het hotel gelopen. Papa en mama waren nog wel helemaal verbaast over alle zeeleeuwen op de bankjes. Oh ja, die zie ik al niet eens meer! 's Avonds voor de verandering maar weer eens heerlijk gegeten!

Op donderdag zijn we naar de hacienda gegaan. Papa en mama vonden het helemaal geweldig. Jose zijn we helaas misgelopen die dag, maar we kwamen onszelf wel even tegen. De wandeling naar de camping was toch wel heel erg lang, en we hadden geen eten bij. Uitgeput en -gehongerd kwamen we om drie uur weer terug in het stadje. Even een goeie lunch en een dutje, toen waren we er zo weer bovenop! En, ja hoor, 's Avonds weer heerlijk gegeten, en vroeg naar bed want we hadden veel gelopen die dag!

Op vrijdag zijn we gaan snorkelen. Zoals gewoonlijk vlogen de schildpadden ons weer om de oren. Voor papa en mama was dit nog even wennen, vooral omdat het water ook heel koud was. Ja, afzien hoor! Na nog naar jagende blauwpoten en pelikanen te hebben gekeken, zijn we gaan eten met Daan en Mark. Een heel gezellig avondje was dit! Zij hadden ook veel meegemaakt deze week. Geit gegeten, gedatet met de priester en boven alles was de douche gerepareerd! Jaaaaah! Warme douche!! Nou ja, lauw. Daar zullen we het maar op houden, maar alles beter dan die vrieskou!

Op zaterdag zijn we nog naar een ander strandje gegaan om te snorkelen. Geen zon die dag helaas, maar wel een heerlijk laatste dagje en flink verbrand. Die komen niet meer wit terug hoor! Het was een heerlijke week met elke dag weer nieuwe hoogtepunten. Ik kan weer met een frisse blik mijn project afmaken en papa en mama kunnen weer uitgerust naar huis.

Als laatste wil ik jullie allemaal bedanken voor alle cadeautjes! Heerlijk! Weer dropjes, kaas en pepernoten! En nog allerlei verrassingen voor 5 december en zelfs kerst! Had ik echt niet verwacht, ik ga vaker een lange tijd weg blijven ;) Mucho gracias!

Oh, foto's volgen snel!

Vechten met stieren en zwemmen tussen haaien!

Afgelopen donderdag hebben we weer gewerkt op de Hacienda. Mandarijnen waren deze keer ons doel. We hebben de hele ochtend mandarijnen geplukt, wat eigenlijk best leuk was! Met een gammele bamboeladder tegen een stevige tak van de struik konden we omhoog klimmen om vier kisten te kunnen vullen aan het eind van de ochtend. Deze werden netjes teruggebracht door de paarden de we hadden meegenomen.

's Middags was het dan tijd om te relaxen. We konden vanuit de hacienda waar we gewerkt hadden naar Puerto Chino lopen, een prachtig strand met heel zacht zand. Een prachtige natuurlijke omgeving, met natuurlijk zeeleeuwen, schildpadden, pelikanen en blue footed boobies (we weten trouwens eindelijk waar boobies vandaan komt, dat is toch best een rare naam voor een vogel zou je zeggen! Het betekend ook 'gek'). 

Op vrijdag moest Ecuador weer voetballen! De belangrijke thuiswedstrijd tegen Chili stond op het programma. Iedereen die we tegen kwamen zei dat ze naar de Iguana Rock zouden gaan (plaatselijk cafe), maar toen we daar aankwamen was er eigenlijk niemand. Gelukkig waren de vrijwilligers die bij ons op de hacienda zitten er wel, dus hebben we daar gezellig mee gekeken. Niet dat Amerikanen heel geïnteresseerd zijn in voetbal, maar toch ;). Ecuador blijft maar winnen als wij kijken. Elke wedstrijd ook met hulp van een penalty en een hoop geluk! Deze keer dus ook; 3-1. De sfeer was weer heerlijk in het dorp na de wedstrijd!

Zaterdag was de dag van het jaar in La Soledad. Over deze dag hebben ze het al sinds we hier zijn. Un fiesta grande en La Soledad! Het was inderdaad een hele happening! Jose kan altijd al over niks anders praten dan 'Pilsener y Chicas', maar vandaag konden gesprekken zelfs niet over het weer gaan! Het begon 's ochtends met een voetbal toernooitje en de eerste biertjes die de toonbank al overgingen. Het was ontzettend druk, dat hadden we niet verwacht!

's Middags ging het dan echt los! De rodeo was het grote onderdeel van la fiesta. Een stuk land van ongeveer 20 bij 15 meter was afgezet met bamboe hekken. Zodra iedereen daar omheen ging staan, hadden we wel in de gaten wat er ging gebeuren. De dieren stonden namelijk ook al klaar. Als eerst mochten de stoerste boeren proberen zo lang mogelijk op een paard te blijven zitten. Ik weet niet wat ze met die beesten hadden gedaan, maar ze werden helemaal gek! Dit was een mooi opwarmertje voor de opvolger van de paarden: Un torro muy grande! De stier werd inderdaad losgelaten in het ontzettend stevige bamboehekje (tenminste, dat hoopte we). Het was meteen raak. Op het moment dat de stier werd losgelaten rende hij als een gek onze kant op. Op zo'n moment ziet zo'n bamboehekje er ineens niet zo geweldig meer uit!! Gelukkig gebeurde er niks (met ons). Iedereen gooide van alles naar de stier, maar eigenlijk durfde niemand echt in de buurt te komen. Degene die dat wel durfde, heeft dat ook geweten. Die liep niet zo makkelijk meer... Het is eigenlijk heel vreemd, maar zo'n rodeo geeft wel een enorme kick! Je denkt op dat moment niet echt na over het dier, alleen over dat het wel heel gaaf is om te zien en om eens mee te maken! Dat was dus het feest van La Soledad!

Voor zondag hadden we een zee-tour geboekt. Dit houdt in dat je gaat snorkelen bij Isla Lobos en Kicker Rock om daarna te gaan relaxen op een strandje waar je alleen kunt komen met een boot. Het was onbeschrijflijk wat we allemaal hebben gezien daar! Toch probeer ik het, want we hebben geen onderwatercamera dus geen foto's ;). Isla Lobos was eigenlijk een opwarmertje. Even een paar visjes, schilpadden, spelende zeeleeuwen en een rog om te wennen. Het echte werk begon bij Kicker Rock (Leon Dormido in het Spaans). Hier zitten namelijk de haaien! De Galapagos-shark en de hammerhead-shark konden we daar zien. De laatste met een beetje geluk. We sprongen in het best wel wilde water rond de steile rots in de zee. Meteen geschreeuw. Er was blijkbaar een hammerhead te zien! Helaas ben ik een van de weinige die 'm net gemist heeft... Vervolgens gingen we door de spleet van ongeveer acht meter breed snorkelen. Het was echt niet normaal. Onder me zwommen zoveel haaien! Ze waren ongeveer een halve meter groot. De zon scheen door het water, dat maakte het beeld helemaal af. Op sommige momenten kon ik roggen, haaien en schildpadden tegelijk zien. Wat was dit ontzettend gaaf! Die roggen zijn ook ontzettend mooi om te zien zeg! Dat zullen ons moeder en Maud misschien ontkennen, maar het is echt zo!

Het strand daarna was natuurlijk ook geweldig. Even een siesta. Achter het strand lag een klein zoutwatermeer wat was ontstaan na een vloedgolf. Eromheen stonden Mangroves. Sprookjesachtig! We hebben de dag afgesloten met een biertje in het dorp met de vrijwilligers, die ook mee waren. Een ontzettend gezellig, mooi en indrukwekkende dag!

Vandaag (dinsdag) moet Ecuador weer voetballen. Deze keer tegen Paraguay. Die staan onderaan, dus moet er makkelijk gewonnen worden. Ik wens Oranje natuurlijk ook weer veel succes daar in Roemenie. Als die wordt gewonnen, kan het niet meer fout gaan Louis!

Nog steeds een koude douche!

'Jose, cuando reparas la doucha? Esta frio!'
'Si! Yo se! Repara mañana!'
'Bien! Gracias!'

Volgende dag:

'Jose, cuando reparas la doucha? Esta frio!'
'Si! Yo se! Repara mañana!'
'Bien! Gracias!'

Dit kan ik vervolgens nog wel kopiëren voor dertien weken denk ik... De 'mañana, mañana cultuur' is ongelooflijk hier! En weet je wat? Ik kan er best aan wennen! Sterker nog, ik ben er eigenlijk al wel aan gewend! Het Nederlandse gestress is helemaal weg, dat wordt wel weer even wennen in Januari denk ik! Goed, nadat ik het typen van een reisverslag steeds tot mañana heb uitgesteld, wordt het nu wel weer eens tijd! Hieronder onze avonturen van de laatste week!

Op zondag 30 september zijn we naar een van de toeristische hotspots van San Cristobal gelopen; een zoetwatermeer. Het meer ligt in een krater op een behoorlijke hoogte en is een belangrijke plek voor vogels op het eiland. Ze spoelen hier het zoute water van zich af. Het was wel even lopen, na twee uur waren we er pas. Wel een mooie wandeling door de hooglanden en tussen de weilanden door. Het is ontzettend groen en dichtbegroeid daarboven. Dat komt door de vele regen en omdat het vaak in de wolken zit. Ook de sinaasappelbomen zijn in grote getale aanwezig, een heerlijke pauze tijdens een wandeling! Zoals ik al zei, na twee uur waren we dan eindelijk bij het meer. Inmiddels zaten we al in de wolken dus we hoopte dat we toch iets konden zien, maar helaas... Vier uur wandelen in het totaal om een meter of twee van het meer te kunnen zien. Nou ja, je moet je dagen toch een beetje opvullen, he, en bovendien was de wandeling al de moeite waard...  

De week erop hebben we vooral aan ons project gewerkt. In het weekend hebben we besloten om de kroeg toch maar eens te bezoeken! Dat is toch wat lastig en duur vanuit onze hacienda omdat de taxi's de prijzen verdubbelen 's nachts. Daarom besloten we om een hostel te boeken. Vrijdagavond gingen we dus los! Maar het was niet echt super. Heel veel Salsa, en daar liggen mijn talenten toch niet helemaal bleek. Toch wel een leuke avond gehad! 

De rest van het weekend hebben we heel relaxed gedaan. Een beetje op het strand of bij de hacienda chillen. Deze week zijn we niet alleen! Drie Amerikaanse vrijwilligers zijn aangekomen. Gister nog een heerlijk potje gevoetbald op het veldje van La Soledad, en dat is tegen Amerikanen gelukkig best te doen! Vandaag lekker internetten en verder werken aan het project!

Wat doe ik hier?

Even een korte update vanaf de Galapagos! Het is hier nog steeds helemaal geweldig! Wat een natuur, wat een mensen en wat een leven! Deze week heb ik vooral gewerkt aan mijn stage. Het plan van aanpak is af en het begin aan het eerste deelverslag is gemaakt. Nu denken veel van jullie waarschijnlijk: 'Maar wat ga je daar nou eigenlijk doen!?' Ik citeer uit mijn plan van aanpak (wel in het Engels, sorry):

Most of the people in Ecuador do not speak another language than Spanish. Although the inhabitants of Galapagos speak better English than anywhere else in Ecuador, it causes problems at the hacienda. The permanent workers cannot explain the reason for the tasks volunteers have to do. The volunteers are getting clear tasks written by the organizations who gain the volunteers, but an often complain is that the volunteers do not understand why they have to do what they are doing. They get the feeling that they are kept busy while doing unnecessary work.

Another missing link is a coordinating person. When the volunteers arrive at their hacienda, they have big expectations about the work they’re about to do. The problem is that they have no idea what they are going to do until the morning of that working day. Jose is cooperating with a lot of other villagers on San Cristobal, which is a good thing, but nobody knows about it. As a conclusion there must be a clear description of all the tasks a volunteer can be doing at the hacienda. It is also needed to work more structured by making for example a week planning. In this way the high expectations can be reached. 

Gaining volunteers can be done different. At the moment the offer of volunteer work is just focused on the work they will be doing. The question is: can it be offered in a more touristic way? Nearly every person in the western world wants to travel to one of the most beautiful and unique places on earth. That can be used in the promotion of volunteer work. 

Ik ga dus werken in twee delen. In het eerste deelverslag ga ik onderzoek doen naar de huidige situatie, verwachtingen en meningen van de vrijwilligers en hoe er samengewerkt wordt. In het tweede deel ga ik een advies schrijven aan Jose over samenwerkingen, benodigde veranderingen op de hacienda en marketing. Ik hoop dat het nu een beetje duidelijk is ;).

Maar ik heb natuurlijk niet alleen aan het plan van aanpak gewerkt. Eens per week helpen we Jose een dagdeel mee op de hacienda. Vrijdag hebben we gewerkt in de moestuin om het onkruid te verwijderen en producten als rode bieten, suikerriet, mais en guava. Onkruid wieden wordt hier gedaan met een enorm en heel scherp kapmes. Het oogsten wordt gedaan door een oud mannetje. Zonder moeite tilde deze oude man zakken van een kilo of tien/vijftien naar de opslag. Je wilt je toch niet laten kennen als je er dan achterloopt met ook zo'n zak! Vanaf de moestuin zijn we verder gelopen naar het tortoise breeding centre van het National Park. Onze eerste landschilpadden! Wat een geweldige dieren zeg! Zo sloom en dom, maar ontzettend vermakelijk! Vooral als er eentje op zijn rug valt. Dan duurt het minstens een halfuur voordat 'ie weer rechtop ligt, maar het is zo grappig om te zien dat je kan blijven kijken. Foto's rechts hiervan!

Galapagos!

Na een nachtje Guayaquil was het dan echt zover! Galapagos! Zondag vlogen we naar ons eiland San Cristobal. De tassen moesten allemaal flink gescand en doorzocht worden of er geen verse vruchten of zaden in zaten. Vervolgens werd het hele vliegtuig ondergespoten met anti-insectenspray. De landingsbaan lag ongeveer in de zee. Het was dus maar hopen dat er daadwerkelijk land was toen we landden. En dat was er! Jose kwam ons ophalen op het vliegveld. Een kneuterig vliegveldje waar ongeveer twee vliegtuigen per dag komen. Met de taxi gingen we richting de Hacienda. Het regende die dag. Mark en ik zitten op dezelfde Hacienda. Daan op een andere, maar dat is maar vijf minuten lopen. Nadat we onze slaapplaats hadden gevonden gingen we met twee vrijwilligers mee om een kratermeer te zoeken. Daar schenen heel veel verschillende vogels te zitten. Maar na een lange wandeling over modderige paden op onze laarzen gaven we het op. We konden het niet vinden... 's Avonds vroeg naar bed na een vermoeiend reisweekend!

 Op maandag moesten we om half acht beginnen. We zouden die dag gaan werken op de Hacienda zoals de andere vrijwilligers dat normaal gesproken doen. De hele ochtend hebben we vervolgens in de regen plantjes verwijderd die niet thuis horen op de Galapagos. Het klinkt niet zo slecht maar het was toch anders als we verwacht hadden. Even een momentje van 'komt dit wel helemaal goed?'. De volgende dag bleek dat helemaal goed te komen! Even een dagje slapen, rusten en wennen aan het leven op San Cristobal, oftewel: Snorkelen!! Wat een heerlijke dag was dit! Zoveel zeeleeuwen, zeeschilpadden, unieke vogels en andere dieren! Niet normaal! We zagen het weer helemaal zitten!

 
Woensdag hebben we de hele dag aan onze stageopdracht gezeten. Het plan van aanpak moet namelijk worden geschreven. In het Engels natuurlijk. Tussen het typen door zijn we even naar de sinaasappelboom gelopen die een stukje in het nationaal park staat. Daar hebben we een stuk of 15 sinaasappels geplukt en vervolgens sap gemaakt. Het was ook de eerste dag dat het niet regende daar in de hooglanden. Vaak is het namelijk droog aan de kust maar regenachtig in de hooglanden.

Nu zitten we even te internetten in het kuststadje. Dit is de enige plek waar dat kan op het eiland en bovendien hebben we nog mobiel bereik ook! Het is hier heerlijk relaxed. De 'manana manana' sfeer hangt overal. Kortom: het komt hier helemaal goed!!